talambuhay 2

college...

1st yr

college bagong salta sa maynila buti nalang at kasama ko ang ate ko sa bahay kaya hindi ako masyadong na homesick at kasama ko rin si jonas sa bahay kaya lang noong second sem lumipat na rin sia sa ibang bahay. sa UST ako nagaral ng kursong pilosopiya. noong uno hindi ko alam ang pasikot sikot ng unibersidad, nakakaaliw, bagong mundo kaya tatang tanga pa ako. noon nga nagpapahatid pa ako kay jonas dahil sa takot maging magisa... oo noong mga panahong ito hindi pa ako sanay magisa, madalas nagpapasama pa ako sa ate kong pumunta ng mall, dahil bukod sa baka mawala ako, takot lang talaga akong mag isa.


pagpasok ko sa eskwela ang una kong naging kaibigan ay si garnet na pareho kong probinsyana, at iloka na rin, galing sia ng ilocos.at dito ay nagkaroon ako ng culture shok ng makasalamuha ko sila, pasantabi sa mga dati kong kaklase wala akong masamang ibig sabihin, ang akinh lang eh, iba't ibang personalidad kasi ang sumambulat sa akin. at dito ko nakilala ang mga taong cowboy at konti lang ang arte sa katawan, hindi tulad ng mga kaklase ko ng highschool. pagkalipas ng ilang araw doon ko na nakilala sila meg, ning, lyndon,father, at si nikki, at wag nating kalimutan ang ang artista daw na kaklaseng sil louie. ang gwapo nia, crush cia halos lahat nga mga kaklase ko pwere si meg na kahit obvious naman na naging crush nia ay hinid parin nia inaamin hanggang ngaun. sobrang kilig dahil pinahiram nia ako ng jacket nia nung giniginaw ako... at sympre inggit ang mga kklase kong babae. kinabukasan naubusan ng tagahanga si louie noong magsout sia ng civillian, pano para siang hinugot mula sa taong 1980 na bitin na pantalon at naka tuck in pa! at diyan nagtapos ang career ni louie sa buhay namin.

dito rin sa panahong ito nagkaroon ng gusto sa akin si lyndon ang kabarakada namin, eh dahil ayaw ko ng tinatalo iniwasan ko sia kahit na umiiyak sia, at gusto nia akong makausap, dahil sa kasamaang eto lumayo at nagalit ang una kong mga barkada sa kolehiyo. nagalit sila sa kasamaang ipinakita ko. hindi ko namn mapigil ang loob ko kung ganoon ang nararamdaman ko, kaya minabuti ko nalang din lumyo sa kanila pansamantala kahit kami ay nagkabatibati narin. at dito ko naging kaibigan sila jht, dhing at loi. at oo ako nanaman ang kaisaisang babae, at naging bago namang kaibigan ng mga dati kong kabarkada si grtechen.

sa mga panahong ito kami namulat sa kagandahan ng pilosopia, na naging obsesyin na namin, ito ang nakapagpabago sa karamihang mga pananaw namin sa buhay. at laking pasasalamat namin na dahil dito hindi na kami naging normal magisap hanggang ngaun.

2nd yr

second year college ako nang magasawa ang ate ko at namatay si rico yan, walang kinalaman si rico yan dito, naalala ko lang. at napilitan akong lumipat sa bahay nila tina dahil ayoko namanng magdorm. at dito ko naranasan ang pagka homesick. dito ko naramdaman ang unang tunay na kalungkutan, ng tuluyan na akong mahiwalay sa aking pamilya. at akala ko dito rin kami magiging close lalo ni tina ngunit salungat ang nangyari, kami ni chai ang bunso niang kapatid ang naging magkaibigan. hindi ko alam pero lumayo ang loob namin ni tina sa isa't isa, aminin man namin o hindi. sa panahong ito rin ako sumubok mag workshop, at kumanta sa music museum.

dito rin sa panahong ito dumami ang mga kaibigan ko dahil sumama ako sa politikal org nila jhet. naging masaya ang pagkakaibigan namain hanggang sa nagkagusto si loy sa akin at naging ganun rin ang kwento nia gaya ng kay lyndon. at dito na nagsimulang bumalik ang relasyon ko sa mga dati kong kabarkada.

dito sa panahong ito nagkakilanlan ang bawat isa sa section namin dahil sa duladulaan namin sa english. at dito nabuo ang magandang samahan naming magkakaklase.

3rd yr

dito na tumindi ang pagkakaibigan naming lahat, at halos nawala na ang paggugrupo grupo namin, at naging isa na kami. masaya dahil dito rin ako nagumpisang magsulat at magpinta uli. dahil cguro sa impluwensya ni mam guevara. at hindi lumaan naging magkaibigan kami.

sa panahong ito rin nakita ng mga kaklase ko ang kakayahan ko sa pamimilosopo na napili nila akong magdeliver ng isang proyekto sa philosophy congress kung saan lahat ng magagaling na unibersidad ay nagtipon tipon.

dito na rin nagbalik si nico, yung naikwento ko kanina na dati kong kaklaseng nagpunta sa states. pag punta nia dito talagang ilang na ilang talaga ako. tapos gusto nia pa akong makausap, sympre ang nasa isip ko parin eh sasabihin nia sa aking gustio nia ako. matagal baga nia ako nakumbinsing kausapin sia. hanggang sa nakapagusap na kami. at doon ko naranasan ang first heart break ko, ng sabihin niang ako ang ideal girl nia ngunit hindi pwede maging kami dahil... isa siang bading. iyak iyak iyak... at maramin pang iyak, hanggang hindi lumaoon pagbalik nia dito para magaral na ng kolehiyo ay napatawad ko na rin sia. hanggang sa napadalas na ang pagtulog ko sa bahay nila at doon ko na kilala si POM. at dito nagsimula ang maraming pagbabago sa buhay ko.

si pom sa buhay ko...

nung una crush crush at konting landian lang. hindi lumaon nagkagusto na nga kami sa sia't isa. at bago matapos ang school year, birthday ni charo january 17, 2004 naging kami. cia ang anang boyfriend ko, ang unang lalaki sa bhay ko.

ngunit tulad ng maraming magandang mga bagay kailangang matapos ng aming kwento.

pagkatapos ng aming kwento nagsimula naman ang kwento namin ni antz ang aking kapatid sa maraming paraan.

sa panahong ito rin tuluyang nagpaalam ang tatay ko. napakasakit dahil hindi ko akalaing sandaling panahon lang ang pinagsamahan namin, ngunit alam ko na balang araw magkikita rin kami uli.

4th year

ang huling taon ko sa kolehiyo na nagkaroon ng maraming kumplikasyon, ngunit tulad nga maraming bagyo lumipas rin ito. at tuluyan na kaming nagkahiwahiwalay ng aking mga kaklase.

bakasyon nito ng uno kong mapuntahan ang puerto galera kasama ni antz, at unang pagkakataon rin kung saan nadapa ako at pinilit bumangon para sa aking kinabukasan.

1st year lawschool

dito sinubok kung tuparin ang pangrap ng aking mga magulang at kapamilya para sa akin, ngunit sadyang hindi ako naging masaya. ngunit wala akong pagsisisi at hindi ako naghihinayang sa isang taong ginugul ko sa pagaaral ng law, dahil nakilala ko ang mga magagandang taong mamahalin ko habang buhay.

at dito ko rin nadanas ang pagkapahiya at sobrang takot sa harap ng guro. at sumali rin ako ng sorority. naging masaya ang aking buhay sa law school.

at ngayon susubukin ko ang buhay na gusto kong tahakin... hanggang dito nalang muna... :)